“Lesje ligt op straat” – dat is wat ik altijd met deelnemers doe tijdens onze montessori trainingen. Vandaag liepen we door de regen bij MKC De Amstel toen we iets bijzonders hoorden: er was een zeehondje gesignaleerd in de Amstel, letterlijk naast de school.
In dat moment zag je het gebeuren. Het team stopte, ogen werden groot, vragen kwamen spontaan: “Hoe komt dat beestje hier? Wat zoekt hij? Hoe overleeft een zeehond in de stad?” Pure verwondering – precies wat Maria Montessori bedoelde met kosmisch onderwijs.
Kosmisch onderwijs gaat niet over het afvinken van vakjes of het doorlopen van een curriculum. Het gaat over dat moment waarop een kind – of een volwassen montessorileerkracht – plots beseft dat alles met alles verbonden is. Dat een zeehondje in de Amstel ons raakt aan ecologie, geografie, biologie, maar vooral aan ons mens-zijn in deze wereld.
Vandaag was dag één van ons bijzondere project waarbij we de opleiding montessori basis- en vakbekwaam van Thomas More Academie samen met het MKC De Amstel team vormgeven. We creëren samenwerking tussen theorie en praktijk, tussen opleiding en schoolrealiteit. Morgen gaat collega Menno Boontje verder met oorsprongsverhalen en montessorimaterialen.
Het mooie is dat dit team al die verwondering heeft. Ze stellen vragen, ze zijn nieuwsgierig, ze zorgen voor elkaar. Precies wat kinderen nodig hebben om zelf die kosmische verbindingen te gaan maken.
Maria Montessori schreef: “De taak van het onderwijs is niet het overbrengen van kennis, maar het aanwakkeren van de vlam van verwondering.” Vandaag heeft een zeehondje die vlam aangewakkerd.
Wat wakkert jouw verwondering aan als montessorileerkracht? En hoe creëer je ruimte voor die spontane momenten waarin het echte leren gebeurt? 🌱
#montessorionderwijs #kosmischonderwijs #verwondering #eigenwijsonderwijs
