Als montessoribegeleider loop ik regelmatig klassen binnen waar alles er prachtig uitziet. Neutrale kleuren, natuurlijke materialen, overzichtelijke kastjes – de checklist is afgewerkt.
Maar dan zie ik kinderen die toch nog rondlopen, materiaal dat niet wordt gebruikt, een onrustige energie die door de ruimte zweeft…
Afgelopen jaren bezocht ik veel groepen met vergelijkbare materialen en inrichting. Toch voelde de ene groep als een magneet die kinderen naar hun werk trok, terwijl de andere meer wegstraalde van onrust.
Het verschil? De onzichtbare laag van de voorbereide omgeving.
We focussen vaak op wat we zien: zijn de kastjes ordelijk, staan de materialen op de juiste plek, is er genoeg werkruimte? Allemaal terecht – dit fysieke fundament is cruciaal.
Maar wat kinderen écht absorbeert uit hun omgeving gaat verder dan het zichtbare:
- De verwachtingen die we uitstralen zonder woorden
- De manier waarop we naar hun pogingen kijken
- Het ritme dat we creëren door onze eigen bewegingen
- De stiltes die we durven te laten bestaan
In die ene groep zag ik hoe de montessoribegeleider haar ronde liep alsof ze in een kathedraal wandelde. Bewust, respectvol, met oog voor elk kind. In de andere groep voelde ik de haast in elke beweging.
Kinderen spiegelen wat we uitstralen. Als wij rust zijn, worden zij rust. Als wij vertrouwen hebben in hun proces, groeien zij in dat vertrouwen.
Tijdens onze scans en coaching kijken we daarom niet alleen naar de zichtbare inrichting, maar ook naar deze niet-zichtbare voorbereide omgeving. Want authentiek montessorionderwijs ontstaat pas wanneer binnen en buiten in harmonie zijn.
Want zoals Maria Montessori zei:
Het kind absorbeert zijn omgeving volledig – inclusief de geest van de voorbereide omgeving
Wat valt jou op als je jouw eigen bewegingen door de klas bewust observeert? We komen graag eens een scan maken!
Fijn begin van het schooljaar gewenst Zuid-Nederland!
Warme groet,
Debbie